Rozróznienie skarg nastąpiło w XIIIw., w zalezności od celu jaki chciał osiągnąć powód, czy chciał uzyskać realizację swoich roszczeń o charakterze cywilnym czy doprowadzić do ukarania sprawcy. Proces cywilny zachował prywatnoprawny charakter, karny bardziej publicznoprawny.
Proces rzymskokanoniczny opierał się na zasadach dawnego rzymskiego procesu kanonicznego, ale był zmodyfikowany przez ustawodawstwo papieskie i średniowiecznych prawników. Przyjął się szczególnie w prawie włoskim.
Wymień charakterystyczne cechy procesy rzymskokanonicznego.
Rozpoczęcie było zależneod woli stron, obowiązywała zasada kontradyktoryjności, proces był pisemny, możliwa była apelacja, obowiązywała teoria legalnej oceny dowodów, egzekucja byłą przeprowadzana przez organ sądowy.
Zasada postępowania sumarycznego to inaczej postępowanie skrócone, w którym ograniczono ilość czynności dokonanych na piśmie oraz skrócono czas, w jakim strona może przedstawiać pisma procesowe, w których przedstawia swoje twierdzenia i dowody.
Zasada ewentualności polega na tym, że strony są zobowiązania do przedstawienia wszystkich swoich twierdzeń i dowodów, nawet ewentualnych tzn. takich, które mogłyby odegrać jakąś rolę gdyby inne dowody i fakty nie zostały przedstawione.
Co to był proces cywilny oparty na zasadzie inkwizycji? Gdzie obowiązywał?
Proces cywilny oparty na zasadzie inkwizycji został wprowadzony w PRusach w XVIIIw. polegał na tym, że sędzia sam gromadził materiał dowodowy i dochodził nowych okoliczności z urzędu. Nie istniała zasada kontradyktoryjności i ewentualności.