Zmysł słuchu

czym jest dźwięk?

wibracja, którą może słyszeć organizm; fale dźwiękowe to cykliczne drgania - zagęszczenia i rozprężenia rozchodzące się w środowiskach sprężystych

cechy fal akustycznych

amplituda (natężenie dźwięku) i częstotliwość (wysokość dźwięku)

z czego się składa narząd słuchu?

ucho zewnętrzne (małżowina, kanał zew. słuch., błona bębenkowa), ucho środkowe (młoteczek, kowadełko, strzemiączko doch. do okienka owal.) ucho wewnętrzne (błędnik kostny i błoniasty - przewód ślimakowy)

teoria częstotliwości

identyczna częstość drgań błony podstawnej i fali dźwiękowej przekłada się wprost na częstotliwość potencjałów czynnościowych w nerwie słuchowym

teoria miejsca

błona podstawna składa się z obszarów dostrojonych do odmiennych częstotliwość; ton o określonej częstotliwości wywołuje wibracje specyficznego miejsca na błonie podstawnej

zasada salwy

do 100 Hz błona reaguje zgodnie z zasadą częstotliwości, a przy wyższych zgodnie z zasadą salwy, czyli równoczesnego pobudzenia wielu obszarów w błonie; nerw słuch. przewodzi salwy impulsów o summ częst. powyżej 4000 Hz

uszkodzenia słuchu

głuchota przewodzeniowa (kosteczki w uchu śr. przestają przewodzić fale do ślimaka), nerwowa (uszkodzenie ślimaka lub nerwu słuchowego - dodatkowo występują wtedy szumy uszne)

właściwości błony podstawnej ślimaka

u podstawy blisko okienka sztywna i reaguje na wysokie częstotliwości, u szczytu - miękka i reaguje na niskie częstotliwości

droga nerwowa słuchu

4 neurony, jądro ślimakowe, jądro oliwy górnej, wzgórek dolny, ciało kolankowate przyśrodkowe i aksony do pierwszorzędowej kory słuchowej