ja 在冰岛:

Ég heiti Aleksander

Þú varst svo almennilegur við mig og ég átti virkilega ánægjulega ferð. Þakka þér kærlega.

Gjarnan mundi ég skrifa hundruðir setninga á Tatoeba, en ég hef margt annað að gera.

Eiginlega vildi ég gjarnan vera yngismey í turni, vöktuðum af sjö drekum, og svo kæmi prins á hvítum hesti, hálshyggi alla drekana og frelsaði mig.

Það sem ég hef lært er ekki bara kínverska tungumálið, heldur einnig eitthvað um landið sjálft.

Vinir mínir og ég verðum í sjálfboðaliðastarfi í samfélagsmiðstöðinni nú um helgina.

„Mun hann koma?“ „Nei, það held ég ekki.“

Yoshio sagðist mundu borga allt að fimmtán þúsund jen fyrir nýja körfuboltaskó, ég mér þótti það ansi dýrt.

Til að vera á réttum tíma hljóp ég.

Jæja, ég mun vissulega spurja aftur á ný.

Mig skortir heppni svo ég spila ekki í spilakössum og kaupi ekki lottómiða.

Þótt ég væri þreyttur gerði ég mitt besta.

Það eru kostir og gallar við skoðanir hvorrar tveggja ykkar svo ég ætla ekki að ákveða strax hvora ég mun styðja.

Eftir kvöldmat labba ég á ströndinni.

Þegar ég spyr fólk hverju þau sjá mest eftir úr framhaldsskóla segja nær allir það sama: að þau hafi sólundað of miklum tíma.