мой 在冰岛:

Hundurinn er minn.

Mig langar að draga fyrri framburð minn til baka.

Þið þekkir orðatiltækið: „Við yrkjum það sem við höfum sáð.“ Ég hef sáð vindinum og þetta er stormurinn minn.

Ég tala á spænsku við Guð, á ítölsku við kvenfólk, á frönsku við karlmenn og á þýsku við hestinn minn.

„Hefurðu séð farsímann minn?“ „Hann er á borðinu.“

Taktu eplin mín, drengurinn minn, og seldu þau í bænum.

Sonur minn kom mér á óvart með því að taka til í herberginu sínu án þess að vera sagt að gera það.

Af einhverri ástæðu komst ég ekki í tölvupóstinn minn.

Ég er að fara í gegnum skápinn minn til að finna föt til að gefa til góðgerðamála.

Faðir minn mun útbúa bragðgóða máltíð fyrir mig á morgun.

Eftir að ég lokaði dyrunum mundi ég að ég hafði skilið lykilinn minn eftir.

Þegar ég heimsótti vin minn í Nagoya var mér boðið upp á bragðgott sóba.

Það er búið milli okkar tveggja. Gefðu mér hringinn minn aftur!

Það eru dagar þar sem mér líður eins og heilann minn langi að yfirgefa mig.

Hundurinn minn lést á miðvikudaginn. Hún var sextán ára gömul.