think 在冰岛:

Stundum ættum við að stoppa til að hugsa.

Hún er að hugsa um að taka tvö námskeið við matreiðsluskóla.

Það er kjánalegt af mér að hugsa ekki fyrir því.

Ég þekki hana ekki og ég hugsa að ég kæri mig ekki um að kynnast henni.

Láttu nemendur lesa bækur sem láta þá hugsa meira.

Ekki spurja hvað þau hugsa. Spurðu hvað þau gera.

Þessi börn eiga engan til að hugsa um þau.

Ég hugsa að ég kunni að slást í för með ykkur en ég hef ekki ákveðið mig enn.

Leyfðu mér að hugsa um það.

Við verðum að hugsa um þessar áætlanir út frá því hvað þær mundu kosta.

Allir hugsa um að breyta heiminum en enginn hugsar um að breyta sjálfum sér.

Um hvað ertu að hugsa?

Við ættum að hugsa um foreldra okkar.

Ég hugsa að ég sé veikur.

Ég hugsa að hann langi til að kaupa nýja orðabók.

„Kemur hann?“ „Nei, ég held ekki.“

Vissulega er vit í áætluninni þinni en ég held samt að það verði mjög erfitt að framfylgja henni.

Ég held á bók í hendinni.

Mér líður mjög illa. Ég held ég þurfi að gubba.

Ég held að það sé kominn tími á að ég haldi smá boð.

Ég held að grundvallarkenningin þín sé röng.

Já, ég held það líka.

Ég held að skokk sé góð líkamsrækt.

Ég held engu frá þér.

Ekki ganga svona hratt! Ég held ekki í við þig.

Ég held að hann muni gera sitt besta.

Ég held að það sé hættulegt fyrir þig að fara yfir ána.

Það er orðið nokkuð áliðið. Ég held ég þurfi að fara að koma mér.

Ég held að ég neyðist til að fara aftur í megrun eftir jólin.

Ég held að það sé ekki hægt að hreinsa þessa blekbletti.